Image may be NSFW.
Clik here to view.
Πριν από ένα μήνα περίπου και στα “ψιλά” των ειδησιογραφικών Ιντερνετς πέρασε , κατά την γνώμη μου, μία από τις πιο σημαντικές ειδήσεις στο χώρο της Πληροφορικής. Ο Steve Ballmer , με το σύνθημα “One Microsoft” ανακοίνωσε ότι θα αναδιαρθρώσει από άκρο σε άκρο την Microsoft εφαρμόζοντας το εταιρικό μοντέλο οργάνωσης “Functional Organization”.
“Functional Organization!!!”. Έχω την εντύπωση ότι αυτή η αλλαγή μπορεί , υπό προϋποθέσεις, να είναι καταστροφική για την Microsoft.
Αφήστε με να σας εξηγήσω : Μέχρι σήμερα η Microsoft λειτουργούσε ως ”Divisional Organization”. Ένας όρος που περιγράφει το πνεύμα αυτού του τύπου οργάνωσης θα μπορούσε να είναι η φράση : “Προϊοντική Οργανωτική Δομή”
Έφτιαξα ένα πρόχειρο διάγραμμα για να πάρετε μια ιδέα :
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Κάθε προϊόν και μια υπό-εταιρεία!
Μια “Divisional Organization” εταιρεία, οργανώνεται -εσωτερικά- με βάση τα προϊόντα της . Έτσι , κάθε προϊόν, έχει τον δικό του Διευθυντή και αυτόνομες (ή σχεδόν αυτόνομες) Τεχνικές , Οικονομικές, και Μάρκετινγκ Διευθύνσεις.
Στην Microsoft για παράδειγμα τo XBOX, ήταν μια ημιαυτόνομη “εταιρεία-μέσα-στην-εταιρεία” , με τους δικούς του Διευθυντές , Μηχανικούς και Μαρκετίστες . Με άλλα λόγια, ένας εύκολος τρόπος για να περιγράψουμε μια τέτοιου τύπου εταιρεία, είναι η φράση : “Κάθε Προϊόν μας είναι ξεχωριστό Μαγαζί!“. Είναι αυτονόητο ότι αυτός ο τύπος οργάνωσης δεν εμποδίζει τις συνεργασίες μεταξύ των “προϊόντων” όπου αυτό είναι αναγκαίο.
Ένα πλεονέκτημα της Προϊοντικής Οργανωτικής Δομής είναι ότι ενθαρρύνει την προσήλωση στις ισορροπίες μεταξύ των Κέντρων Κόστους και των Κέντρων Κέρδους αλλά και εξασφαλίζει ότι υπάρχουν οι λιγότερες δυνατές ασάφειες σε θέματα Εσωτερικής Κοστολόγησης. Η επίτευξη των στόχων της κάθε “υπό-εταιρείας” είναι πιο ξεκάθαρη σε όλους και έτσι και τα κίνητρα είναι εντονότερα.
Όλα αυτά αλλάζουν με την νέα οργανωτική Δομή του Steve Ballmer , ο οποίος κάνει την εταιρία κάπως πιο “παραδοσιακή” , κάπως πιο Ελληνική θα έλεγα, εφαρμόζοντας το οικειότερο σε εμάς μοντέλο οργάνωσης “Functional Organization” (“Λειτουργική Οργανωτική Δομή”). Ας δούμε το σχετικό διάγραμμα :
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Όλοι ασχολούνται με όλα!
Όπως βλέπετε , στο “Λειτουργικό Μοντέλο” , τα προϊόντα “κρέμονται” κάτω από τις Διευθύνσεις και ο έλεγχος είναι πλέον “κεντρικός”. Συνήθως , το Λειτουργικό Μοντέλο Διοίκησης το εφαρμόζουν εταιρείες που παράγουν μια ή έστω ελάχιστες κατηγορίες προϊόντων (πχ μια αυτοκινητοβιομηχανία βγάζει 2-3 προϊόντα – π,χ. επιβατικό αυτοκίνητο, φορτηγό,μοτοσυκλέτα - σε κάποιες παραλλαγές )
Κατά κάποιο τρόπο, αν το καλοσκεφθείτε, όλες οι εταιρίες ξεκινάνε ως Functional Organizations και μετεξελίσσονται σε Devisional Organizations. Είναι κατά κάποιο τρόπο μια φυσική εξέλιξη.
H Microsoft όμως, παράγει τουλάχιστον 10 διαφορετικά προϊόντα με Run-Rate τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο : Windows, Office, Xbox, SQL Server, System Center, Unified Communications, SharePoint, Developer Tools, Dynamics (ERP & CRM), Online search , Azure.
Στην πραγματικότητα , όλες σχεδόν οι μεγάλες εταιρίες πληροφορικής λειτουργούν με το μοντέλο της Προϊοντικής Οργανωτικής Δομής με μια σημαντική εξαίρεση.
Την Apple.
Νομίζω ότι ο Steve Ballmer , θέλει , κατά κάποιο τρόπο να μιμηθεί την Apple , στον συγκεντρωτικό τρόπο διοίκησης . Μεγάλο Λάθος. Κάποτε η Microsoft έλεγε ότι το Mission Statement της είναι : “A computer on every desk and in every home, running Microsoft software.” ένα όραμα δηλαδή που ταιριάζει σε μια Μονήρη , Functional Εταιρία.
Σήμερα όμως ο ίδιος ο Ballmer παραδέχεται :
“Going forward, our strategy will focus on creating a family of devices and services for individuals and businesses that empower people around the globe at home, at work and on the go, for the activities they value most. Δηλαδή , σε ελεύθερη μετάφραση : “Όλα τα σφάζω , όλα τα μαχαιρώνω “,
Αυτό που προσπαθεί να κάνει ο Ballmer, είναι ένας αξιέπαινος στόχος που όμως είναι αδύνατο να επιτευχθεί δεν υπάρχουν κίνητρα για τους εργαζόμενους , όταν δηλαδή όλα τα τμήματα δουλεύουν για όλα τα τμήματα, χωρίς ξεκάθαρους στόχους Profit & Loss. Όποιος έχει δουλέψει έστω και λίγους μήνες σε κάποια μεγάλη εταιρεία μπορεί να με επιβεβαιώσει σε αυτό.
Αλλά η απουσία κινήτρων είναι μόνο το ένα κομμάτι του προβλήματος. Νομίζω ότι είναι σχεδόν αναπόφευκτο , στην πρώτη φουρτούνα , να αρχίσει το παιχνίδι της Κολοκυθιάς.
- “Τα Windows 9 δεν πάνε καλά και φταίει το Μάρκετινγκ, που όλο με το XBOX ασχολείται”
- “Δεν φταίει το Μάρκετινγκ!”
- “Ε τότε ποιος φταίει;”
- “Φταίνε οι Μηχανικοί !” κ.ο.κ.
Η λογικότατη αντίρρηση , που σίγουρα έχετε , εάν είχατε την υπομονή να διαβάσετε ως εδώ είναι προφανής, όσο ένας Ελέφαντας μέσα σε ένα Δωμάτιο:
“Εάν οι Functional Organizations είναι τόσο αναποτελεσματικές, τότε πως τα κατάφερε η Apple;” Για να αναδιατυπώσω το ερώτημα λίγο πιο γενικά : ”Πως μπορούν να συνεργαστούν αποτελεσματικά μεγάλες και ετερογενείς ομάδες ανθρώπων και να πετυχαίνουν τους στόχους τους;” .
Η απάντηση είναι : Μπορούν . Είναι όμως δύσκολο. Δείτε το παρακάτω διάγραμμα :
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Δύο “δύσκολα” συστατικά!
Ελεύθερη Σκέψη! Αμοιβαία Εμπιστοσύνη! Δύο συστατικά που πολλοί από εμάς τα έχουμε στην θεωρία, δύσκολα όμως τα βρίσκει κανείς σε μεγάλες ομάδες εργασίας.
- Μια ομάδα με μέλη που διστάζουν να διατυπώσουν τις σκέψεις τους ελεύθερα και που δεν εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο , απλά δεν παράγει τίποτα. Τέλμα.
- Μια ομάδα με μέλη που διατυπώνουν ελεύθερα τις σκέψεις τους αλλά που συνεχίζουν να μην εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο οδηγείται στην σύγκρουση.
- Μια ομάδα με μέλη που δεν διατυπώνουν ελεύθερα τις σκέψεις τους εμπιστεύονται όμως ο ένας τον άλλο, οδηγείται στον “ζόμπι” τρόπο σκέψης που ονομάζεται groupthink.
Το groupthink είναι χειρότερο και από το τέλμα, χειρότερο και από την σύγκρουση.
Αρκεί να πέσει στο τραπέζι η παραμικρή ιδέα, ακόμα και μια προφανώς λάθος ιδέα και όλοι σπεύδουν να συμφωνήσουν προς χάριν του “Να μην ερχόμαστε σε σύγκρουση! Έχουμε πλέον κοινούς στόχους!”
Νομίζω ότι θα περάσουν πολλοί μήνες, ίσως και ένα-δύο χρόνια πριν η Microsoft καταλήξει στο πάνω δεξιά “νταμάκι” του διαγράμματος.
ΚΑΙ Ελεύθερη Σκέψη ΚΑΙ Αμοιβαία Εμπιστοσύνη.
Μήπως όμως τότε θα είναι αργά ;
